Dondu damarlarımdaki kan!
Dondu kahkaham!
Artık sen yoksun!
Sen yoksun Cara'm!
Gözlerim yaşlı,
Ağlıyorum ben.
Bak!
"Taş kalpli" dediğin
Ağlıyor, neden?..
Gün sona ermekte
Enginlerdedir akşam.
Gölgeler de yok artık
Resmin kayboldu Cara'm!..
Sensiz geçen bu ilk gün,
Tesellisiz umutlar.
Ruhumda bin kasırga;
İçimi hüzün boğar.
Sen, kalbimdeymişsin.
Anlıyorum, oysa geç.
Seviyormuşum seni.
Anladım, kalsam da geç...
Rüzgâr, Bu ilk gecede saçlarını getirdi.
O yaşlı çavlan var ya, şarkımızı söyledi.
Dizelerim yetersiz, anlatmıyor hâlimi.
Aynadaki gözlerim: Ferhat, Mecnun, Kerem mi?
Çavlanın kuytusunda çağlarken solmuş güller,
Yeryüzünde hiçbir şey sonsuz yaşamaz derler.
Bir seslensem derinden, koşup varsam yanına,
Duyar mısın sesi mi? "Yolunu ömrüm bekler!.."
Editör Notu:
*Cara, "sevgili" anlamına gelen bir
kadın adıdır. İtalyanca kökenlidir.
Günay Tulun
Yazarlar ve Ozanlar Grubu
Sessizliğin Sesi Grubu
Elektronik Dergi: Sessizliğin Şiirsel Sesi
Elektronik Dergi: İnsan ve Sanat
