Zıplayarak uyandı!
Gördüğü bir kâbustu!
Yüzü alev alevdi,
Nefesi kesik kesik!
Suçüstü yapmışlardı
Soyarken ülkesini...
Aslında oydu devlet
Bu kâbus neyin nesi?
Havlama sesi geldi,
Rahatladı aniden.
Köpekler saraydaydı
Korurdu tehlikeden!
Uşağına bağırdı;
- Aç dedi pencereyi!
Attırdı köpeklere
Banknotlu kemikleri!
Sevinçle yaladılar,
Zevkle mırmırlandılar,
Takla attı birkaçı
Yüzsüzce hırladılar,
Rüya işte!.. Saçmalık!
Olmazı olur yapar.
Kralısın buranın,
Kralı kim yargılar?
Bak, orada bir yer var!
Nasıl kaçmış gözünden?
Çoluk çocuk hep çalın,
Kaçırın uçak uçak!
Önce "Çalnameni" yaz;
Çal çırp gönlünce sonra...
Bu ülke senin malın
As, kes, küfret, parçala!..
"Çalname"ye gelince
"Berat"tır o hırsıza...
Yeter ki sen yala, yut!
Uydurursun kılıfa...
Ne çalarsan çal bayım,
Çevren alkışlar seni!
Telaş etme, rahat ol!
Yasa yap "Çalname"ni...
Çal, çaldılar de, suçla!
Hakaret et herkese!
Halkı sustur, ez, bunalt
Özel milislerinle...
Yasayı sen yazarsın,
Mazlumu tutuklarsın,
Karakuşi sensin... Sen!..
Onursuz kalpazansın.
Günay der ki; "Ey Halkım!
Uyma sakın şeytana,
Vatanını satıyor,
İhaneti paylaşma!"
Kur'an der ki hırsıza;
Yetimin hakkı yenmez!
Hakk'ın emri gelince
Çaldığın sen'le gitmez.
Günay Tulun [1946]
BİLGİ NOTU [Tıklayınız]
Karakuşi: Gerçekten yaşayıp yaşamadığı hakkında yeterli bilgi olmayan;
Osmanlı döneminde, yaptığı yolsuzlukları saçma sapan kararlarla örten,
yolsuzluklara sembol olmuş ünlü bir kadı... [Tıklayın: AZ DURUN HELE]
